A FIGUEIRA DE PELOSTORTOS(OQO Editora)

Autora: MÓNICA RODRÍGUEZ / Ilustradora: FRANCESCA DELL'ORTOUn precioso albúm ilustrado con una emocionante y poética narración inspirada en la leyenda tradicional china de Mulán.La joven Mulán comprende que la guerra matará a su padre, ya mayor, por lo cual decide presentarse ella en su lugar, haciéndose pasar por un guerrero, a la llamada del emperador Khan.Después de doce largos años de guerras y sufrimiento, de la anterior Mulán ya no queda nada, salvo sus jóvenes ojos, la guerra la ha cambiado. Lo único que añora es el reencuentro con su familia, con sus padres, con su hermana y con su hermano y dejar todo atrás.Sus compañeros de batalla deciden visitar a aquel guerrero con el que lucharon y descubren a la verdadera Mulán.Excelentes, emocionantes y sorprendentes ilustraciones que a través de los tonos de color nos hace sentir los diferentes momentos y emociones que vive la protagonista."Los conejos saltan desde pequeños,las conejas tienen ojos risueños.Cuando los dos escapan entre la hierba,¿ quién distingue al macho de la hembra ?"A partir de 8 años. 

Autora e ilustradora: ANTOINETTE PORTIS - Podo axudarte?- Non necesito axuda.- Eu son moi alta!- Veña, está ben. Pero esta é a miña cidade…O traballo colectivo fai que esta cidade deixe de ser “miña” para ser “nosa”. Outra volta sobre unha proposta imprescindible a prol da imaxinación e do xogo creativo.O coello que protagoniza esta icónica serie de Antoinette Portis observa unhas caixas de cartón amoreadas, de distintas formas e tamaños, e decide converterse no “mellor construtor do mundo”: velaí o detonante de «Non é unha caixa. É unha cidade».A chegada doutros animais ofrecéndose a colaborar e a participar no xogo choca co seu carácter individualista, rexeitando así a intervención doutros axudantes ou xogadores. Ao verse só cambiará de opinión e contará coas achegas da xirafa que, co seu longo pescozo, pode facer torres máis altas do que alcanza o coello; das formigas, que son quen de erguer 50 veces o seu propio peso e poden transportan as caixas máis voluminosas; e do camaleón, un experto en cores, que empeza a pintar a cidade.Fronte ao egoísmo e á intolerancia que conducen á soidade e á tristura, o coello descubrirá a importancia de compartir, abrazar a diversidade, respectar outros puntos de vista e, sobre todo, valorar o traballo en equipo e facer amizades.Rectificar é de sabios e o protagonista decatarase da necesidade de colaborar para, entre todos, darlle vida a unha grande e fermosa cidade como resultado do esforzo colectivo e do poder ilimitado da imaxinación.Tralo éxito internacional de «Non é unha caixa», a autora volve reivindicar o xogo libre e creativo neste novo libro onde as imaxes, unha colaxe de caixas entre as que se sitúan os personaxes, trazados cunha absoluta economía gráfica e expresiva, seguen tendo un peso maior que o texto. Partindo de reciclar e reutilizar materiais tan simples como unhas caixas de cartón, a ollada infantil pode transformalas no mellor dos xoguetes; un recurso ben humilde, mais con infinitas posibilidades.

Autora: PILAR ORTEGA PEREIRODespois do accidente en bibicleta da súa irmá Teba, nunha visita ao mosteiro de Caaveiro, Xiana ve como os seus problemas van en aumento e conseguir os cartos para a carísima operación da nena convértese no obxectivo familiar. Presionada polo segredo que agocha en relación co accidente, embárcase, xunto coa súa amiga Lúa, na procura dun suposto tesouro, tras o que andan tamén o seu tío, uns investigadores da Universidade de Oxford e un compañeiro de instituto. Quen conseguirá dar co tesouro de Al'eume?IV PREMIO MARÍA VICTORIA MORENO DE LITERATURA XUVENILA partir de 14 anos.

Autor: PEDRO FEIJOO (Vigo, 1975) é escritor e músico. Deuse a coñecer como ensaísta co seu libro «Cousas do «Galicia», por Castelao» (1997), ao que seguiu a crónica «Viva o Fu Remol!» (Xerais, 2005). Como narrador publicou as seguintes novelas: «Os fillos do mar» (Xerais, 2012), Premio Arcebispo Xoán de San Clemente 2013 e Premio Frei Martín Sarmiento 2014; «A memoria da choiva» (Xerais, 2013), Premio Arcebispo Xoán de San Clemente 2015; «Morena, perigosa e románica» (Xerais, 2015); «Os fillos do lume» (Xerais, 2017); «Sen piedade» (Xerais, 2018); «Un lume azul» (Xerais, 2019); «Ninguén contará a verdade» (Xerais, 2023), Premio Xerais de Novela, e «»Onde nacen as bestas» (Xerais, 2025). Ademais, publicou os libros «Camiñar o Vigo vello» (Xerais, 2018) e «Pequena historia de Vigo» (2022), en coautoría co ilustrador Xosé Tomás. SINOPSE:Entre o lume do val e as néboas da serra, algo se revolve nas entrañas da Galicia máis feroz e descarnada. Unha serie atroz de asasinatos espertará a memoria dun nome perdido no tempo e, como nun segredo que se comparte en voz baixa, un temor comezará a repetirse nos rumores: «Volveu o Sacaúntos...». «Onde nacen as bestas» é unha novela sobre o lado salvaxe do noso propio ser, onde a montaña marca as personalidades dos seus habitantes e a piedade pode desaparecer en calquera momento. Unha historia cunha atmosfera densa e inquietante, onde as fronteiras entre o cotián e o imaxinario se cruzan e mesturan ata facer imposible distinguir que é real e que lenda. Pedro Feijoo mergúllanos nunha historia de violencia ancestral, silencios familiares e identidades ocultas. Un thriller apaixonante que explora os recunchos máis escuros da natureza humana, onde todos gardamos os nosos segredos e nada é o que parece. Ou, se cadra, si.

Autora: HÉLÈNE DELFORGE - Ilustracións: QUENTIN GRÉBANPai. Unha sílaba, tantos significados. O orgullo que un sente, o medo a meter a zoca, a dozura que ousa revelar, o amor que demostra a cada momento.Hai moitos tipos de pais diferentes, mais todos ansían o mesmo: que os seus fillos sexan os máis felices do mundo.Dende 8 a 99 anos.

Autora: TERESA MOURE, Teresa Moure é o nome dum "work in progress", um projeto performático em construção. Qualquer dado biográfico (humano) atribuído a TM é, portanto, (necessariamente) falso.SINOPSE:Nádia transporta armários numa carreta. Habitualmente vai disfarçada e espera à noite para se ocultar entre as sombras. No entanto, seria difícil que não tivessem reparado nela porque o rebuliço da atividade que lhe tocou em sorte dá nas vistas num mundo uniforme como este que habitamos. Não escolheu carregar com armários, é claro; mas não consegue separar-se deles. Ao final, tudo vai parar ao armário; é sempre útil ter um a mão.